Hartelijk welkom op onze site “www.dejongheduiven.we.bs”. Met deze site willen wij jullie een klein beetje rondleiden in onze duivenwereld. Met “onze” bedoel ik dan deze van mezelf, Koen Dejonghe, 33 jaar, meubelmaker van beroep en woonachtig te Deerlijk, en mijn vader Etienne, woonachtig te Roeselare, waar ook de duiven gehuisvest zijn. Al van kindsbeen af vertrouwd met onze gevleugelde vrienden en dit door toedoen van mijn pa. En daarmee is “onze” meteen compleet, een vader-zoon combinatie, misschien wel de mooiste combinatie die er bestaat, maar het kan ook wel eens vuurwerk geven, en dan zowel op als naast het hok! Maar “onze wereld” slechts tot 2 personen beperken is natuurlijk anderen oneer aandoen, want had mijn moeder indertijd mijn eerste stofjas geen aantal maatjes ingekort, had ik waarschijnlijk mijn eerste afdaling van de trap aan het hok niet overleefd. Om nog maar te zwijgen over de vele keren dat ik door het werken in ploeg van vader een chauffeur nodig had om toch maar in het lokaal te geraken. Eens het eigen rijbewijs een feit was, werd mijn privé-chauffeur bedankt voor bewezen diensten en ik denk niet dat ze daar echt rouwig om was!

Dat was zowat mijn leven, naar school gaan en later gaan werken en ’s avonds en in de vrije tijd: de duiven. Tot daar in ’99 verandering in kwam, toen leerde ik mijn eerste lief (ja, ik was wat aan de late kant!) en huidig vrouwtje Karen kennen. Ja, en wie heeft er dan nog zin om de hele tijd op die hokken te zitten. Met een huisje kopen en verbouwen, in 2002 trouwen, en de komst van ons eerste kindje Ruben in 2005 geraakten de duiven helemaal op de achtergrond. Toen ook nog de resultaten sterk terug liepen kwam mijn aandeel in de “vader-zoon-combinatie” wel op een heel laag pitje te staan. Achteraf bekeken niet zo mooi natuurlijk, maar door de drukte in ons nieuwe leventje was er gewoon geen tijd meer voor de ooit onmisbare gevleugelde vrienden.

Toen we het in 2006 weer wat rustiger aan konden doen stonden we voor de keuze, de duivenwereld voorgoed adieu zeggen, of schoon schip maken, met een nieuwe lei beginnen en hopen om weer wat plezier te beleven aan deze toch wel mooie hobby. We kozen voor het laatste. En op dat moment hadden we misschien ook het geluk dat ons de vorige jaren ontbrak, van bij de juiste liefhebbers aan te kloppen, die het goed met ons voor hadden. Daarom ook over deze liefhebbers nog wat uitleg op onze site. Want het is ook dankzij deze mannen dat wij in 2007 weer het plezier in onze hobby terugvonden, al was dat door een flauwe zomer, vogelpest- en andere oostelijk gerichte perikelen niet zo evident…

Straks staat seizoen 2008 voor de deur, een seizoen die met de komst van ons 2^e kindje nu al één wordt om naar uit te kijken. En ook op duivengebied hopen wij om terug een stapje voorwaarts te zetten, zodat wij eind volgend jaar kunnen besluiten: het is goed geweest gasten!

Om te eindigen wil ik nog bedanken:

Pa, bedankt om alle werk voor je rekening te nemen terwijl ik het van op afstand allemaal een beetje bekijk!
Ma, je was de beste privéchauffeur die ik maar kon wensen, en zoveel meer natuurlijk!
Keppe, bedankt om zoveel geduld als ik nogmaals voor die dekselse duiven de deur uit ben!
Rubeke, voor de interesse die je nu op je 2 jaar al toont, hopelijk het begin van een 3-voudige combinatie!
Michiel, voor het tot stand brengen van deze site!
En jullie, voor het bekijken van de site, veel leesplezier!

Koen